بانوی برف ها که باشی
خوب بلدی چگونه
بی صداترین حروفِ عاشق را واژه به واژه
به تسبیح شعرهای ساکت بکشی...
تا مبادا زمزمه ی سبزترین دشت نازِِ قلبت
در باغ به گل نشسته ی نگاهش
وحشت وصل برپا کند!
هنگام سقوط قندیلهای مهر
فریادِ سپیدترین "دوستت دارم"
از زبان ملکه ی برفها
مژده ی شمیم بهار است...