زوزه می کشد
بادی که آه را بر سینه ی شن ها
ماه می کشید...
غباریست رها
میان کینه ی سیاه ابرهایی که
صاعقه، تنها خاطره اش
در یادِ آسمان بود.
طوفان هم شود
مجبور است به باریدن
و زمین ، پایان او...
های بادِ زوزه کِش....
آسمان باران دیده تر از این حرفهاست...
:)