سم کوبانِ
هزارن اسب وحشی ست
در شعرهایم وقتی
زخمِ آسمان را در شفق،
خونِ تصعید شده ی
شقایق های بی معشوق
گلگون می کند...
چندیست
تقویم روزهایم را
لبخندِ همیشه بهاریِ پروانه ای
خشک شده در سکوتِ یک قابِ سیاه
رقم می زند...
- برای پدرم-
از مجموعه ی خاطرات شبنم گرفته