ೋ تلخترین شیرین ೋ
چشم های من
فنجان قهوه نیست
برای گرفتن فال عشق!
تلخترین حلواست
در رسای مرگ
یک حس...
(شفیقه طهماسبی)
ೋ عمیق ೋ
گاه -یک واژه-درد می شود
نیش می زند، سرخ!
چنانکه هیچ چسب زخمی
مرهم نمی شود
برای پل شدن میان شکافِ خونینِ دل...
(شفیقه طهماسبی)
ೋ بوز... ೋ
زوزه می کشد
بادی که آه را بر سینه ی شن ها
ماه می کشید...
غباریست رها
میان کینه ی سیاه ابرهایی که
صاعقه، تنها خاطره اش
در یادِ آسمان بود.
طوفان هم شود
مجبور است به باریدن
و زمین ، پایان او...
های بادِ زوزه کِش....
آسمان باران دیده تر از این حرفهاست...
:)